Ευτυχισμένο το 2017...!

   Πρώτη ανάρτηση για φέτος. Εύχομαι αυτός ο χρόνος να είναι για όλους μας ένας χρόνος αγάπης, ειρήνης, ευτυχίας.
  Θα ήθελα να μιλήσω λίγο για τον προηγούμενο συνοπτικά.
'Ενας χρόνος που προσωπικά μου πήρε πολύτιμους ανθρώπους. Ένας χρόνος λίγο άγριος, λίγο ανθρωποφάγος που ώρες ώρες σκεφτόμουν δεν μπορεί κάτι θα μας προσφέρει δεν γίνεται να μας παίρνει τα πάντα. Παρόλα αυτά βρίσκαμε τη δύναμη να προχωράμε, να φτιάχνουμε όμορφες στιγμές παρόλο που φαινόταν η ασκήμια να μας έχει περικυκλώσει.
   Μερικές από αυτές είναι..

   1. Το ταξίδι με τον γιο μου αρχές του προηγούμενου χρόνου.

My sweet secret santa is....

  Σκέφτομαι τόση ώρα από που να το πιάσω για να κάνω μια ανάρτηση τουλάχιστον αξιοπρεπή για το μυστικό μου Άγιο Βασίλη. Τα λόγια όμως κάποιες φορές είναι φτωχά  συνεπώς θα αφήσω τα πανέμορφα δωράκια μου να μιλήσουν από μόνα τους.
    Σήμερα πήγα να παραλάβω το δεματάκι μου από το ταχυδρομείο. Το περίμενα πραγματικά με τόση λαχτάρα. Η πολύ ευγενική κυρία στο ταμείο μου λέει
      "Είναι ένα από τα πιο όμορφα δέματα που έχω δεί"
Πηγαίνει μου το φέρνει και μόλις μου το παρέδωσε σκέφτηκα πόσο συμφωνώ μαζί της. Ότι πιο προσεγμένο έχω παραλάβει ever!

Μάλλινα Φωτάκια...!

 Μια κατασκευή αρκετά διαδεδομένη έχω για σένα σήμερα. Φυσικά και θα την έκανα αυτή τη κατασκευή αφού το μαλλί είναι το αντικείμενό μου. Την έβλεπα συνέχεια και όλο έλεγα θα τη φτιάξω και όλο δεν έβρισκα χρόνο. Είναι τόσο εύκολο.

Και του χρόνου...!

Φέτος αργήσαμε λίγο να στολίσουμε όμως τα καταφέραμε. Μπήκαμε επίσημα σε Christmas mood.
  Ενώ πέρσι στολίσαμε με τραγούδια και πολυκοσμία φέτος επειδή το αργήσαμε και δεν βγαίναν τα ωράρια όλων, είπα να βάλω τους άντρες μου για ύπνο και όταν θα ξυπνούσαν θα είχαν μια ωραία έκπληξη. Σε δύο ώρες πως τα κατάφερα ακόμα απορώ.

Μαλλιά και κουβάρια...!

  Λίγες στιγμές πια για μένα. Όσο μεγαλώνει το αντράκι μου νιώθω πως 24 ώρες δεν φτάνουν για μένα. Ξέρεις καμιά φορά θες μια μεγάλη κούπα ζεστό καφέ, την πιτζάμα σου ,εκείνη τη ζεστή ρόμπα και μια κουβέρτα. Doing nothing.Αν γίνετε αυτό να κρατήσει λίγα 24ωρα.  Καμιά φορά προσπαθώ να χουχουλιάσω αργά όταν όλοι κοιμούνται να καθίσω έστω 1 ώρα παραπάνω να χαλαρώσω αλλά τελικά κατά τις 7 το πρωί ακούω τον καλό μου να μου λέει "Πάλι σε πήρε ο ύπνος στον καναπέ? ". Καμία σωτηρία λοιπόν. Αλλά δε βαριέσαι την υγεία μας να έχουμε και όλα γίνονται.

Άνεμος αλλαγής....!

  Ε ναι λοιπόν κάθομαι στον καναπέ του σπιτιού μου γράφοντας ένα ακόμα ποστ το μπλογκοσπιτάκι μου.
  Ο Σεπτέμβρης μου ήσυχος οικογενειακός και φυσικά με ένα ζιζάνιο αρκετά κουραστικός.

Το καλοκαίρι μου...!

     Πόσο καιρό έχω να κάνω  μια ανάρτηση στο μπλογκ μου. Βλέπεις στην Ελλάς του 2016 είμαι ένα χρόνο χωρίς σταθερό και ίντερνετ και τι να σου κάνουν λίγα mb στο κινητό σου τηλέφωνο.   Πέρασαν μήνες  και μήνες  έχω την εντύπωση.  Μεσολάβησε ένα καλοκαίρι όμορφο στην αρχή του και  πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο στη συνέχεια μέχρι το τέλος  του.

Λοιπόν αρχές  του Ιουλίου πήρα το παιδάκι  μου και φύγαμε για τα πάτρια εδάφη να περάσουμε το καλοκαίρι μας.  Μετά από κάποιο διάστημα θα ερχόταν και ο μπαμπάς μας και τα κουμπαράκια μου επίσης.