Ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο...!

 Άλλο ένα σαββατοκύριακο με πολύ τρέξιμο όμως πολύ ευχάριστο.
 Πήγα την πρώτη μου βόλτα μετά από πολύυυ καιρό. 9 μήνες για την ακρίβεια. Πέρασα τόσο όμορφα. Είδα τους φίλους μου και το χάρηκα. Βέβαια το μυαλό πάντα πίσω στο σποράκι μου. Αχχ αυτό είναι μια από της διαφορές που βλέπω από τότε που δεν ήμουν μαμά. Κάθε φορά που πάω κάπου νιώθω τύψεις για το παιδί.
   Ας τα πάρω με την σειρά. Κατ΄αρχήν εκείνο το καλαθάκι που σκεφτόμουν να φτιάξω του Αγίου Βαλεντίνου για τον καλό μου; Λοιπόν ναι το κατάφερα.

Το πόσο το χάρηκε, δεν το περίμενα. Αλλά κι αυτός δεν με ξέχασε. Το πήρα το δωράκι μου.

Πολύ γλυκό και το δωράκι εκείνου.

   Το βράδυ βγήκαμε όπως είπα. Έπιασα μικρόφωνο μετά από τόσο καιρό. Ένιωσα σαν να τραγουδούσα πρώτη φορά. Κάπου πίσω αχνοφαίνεται ο καλός μου. :)

Το μεσημέρι της επόμενης ένα από τα άγχη μου. Τραπέζι στα πεθερικά και τον κουνιάδο μου. Άγχος γιατί είναι δύσκολοι άνθρωποι. Δεν ξέρεις ποτέ αν θα τους ευχαριστήσεις  αρκετά. Καλοί άνθρωποι αλλά δύσκολοι. Φανταστείτε πως μέσα στο άγχος να είναι τέλεια όλα και μετά από μεγάλο ξενύχτι, δεν έβγαλα το τραπέζι μου φωτογραφία. :(! Βρήκα στο διαδίκτυο μερικές φωτογραφίες που κάπως έμοιαζαν με αυτά τα δικά μου.  Έκανα το σουφλέ ζυμαρικών την προηγούμενη μέρα και άφησα την μπεσαμέλ για την επόμενη και το ψητό. Το μενού κλασικό και safe. 

Σουφλέ ζυμαρικών με μπεσαμέλ

Ρολό κοτόπουλο με πατάτες με την μαρινάτα πορτοκαλιού που λατρεύω και με βγάζει πάντα ασπροπρόσωπη.

και Σαλάτα του Σεφ

Για επιδόρπιο επέλεξα το cheesecake που σχεδόν αγαπάνε όλοι.

Επειδή πέρασαν τόσο καλά ευτυχώς και δεν ήθελαν να φύγουν οπότε μας πήρε το απόγευμα. Ήπιανε το καφεδάκι τους,

φάγανε το σοκολατάκι τους,

κάθισαν μέχρι τις 8 το απόγευμα και πήγαν στο καλό. Πολύ ωραία κύλησαν όλα δόξα το Θεό. 

   Βέβαια ακυρώσαμε την καθιερωμένη βραδιά με τους κουμπάρους και καλύτερους μας φίλους.  Με τους οποίους κάθε Κυριακή μαζευόμαστε, είτε σε μας είτε σ' εκείνους και κάνουμε βραδιές διάφορες. Βραδιά πίτσας, βραδιά με σουβλάκια, βραδιά με πίτες, η ψήνουμε στο τζάκι. Γενικά μαγειρεύουμε ο καθένας κάτι, μαζευόμαστε και περνάμε όμορφες βραδιές. 

Το ευχάριστο είναι ότι η πεθερά μου ενθουσιάστηκε. Ήταν το πρώτο τραπέζι που κάναμε στο σπίτι μας γι' αυτούς, κι αυτό γιατί το παλιό μας σπίτι ήταν πολύ μικρό και δεν το είχα επιχειρήσει. Το ότι ο Πάνος ένιωσε περήφανος για μένα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να γίνει. 

  Όπως είναι φυσικό, η Δευτέρα με βρήκε να κάνω γενική στο σπίτι και το βράδυ έπεσα κουρασμένη για ύπνο. Ευτυχώς είχε μείνει κάτι από την Κυριακή και δεν χρειάστηκε να μαγειρέψω. Σήμερα πάλι σιδέρωμα και τέτοια ψηλά. Μπάνιο ο μικρός, μπάνιο τα μικρά μου σκυλάκια και επειδή από τότε που περπατάω δεν μπορώ να κάθομαι, μάζεψα ότι αλλαντικά - τυριά είχαν μείνει και έφτιαξα ένα αλμυρό κέικ. Για πρωινό είναι ότι καλύτερο. Τουλάχιστον εμείς το ευχαριστιόμαστε. Αυτή τη φορά φωτογράφησα το κεκάκι μου.

Ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο λοιπόν. Κουραστικό αλλά γεμάτο. 

Αυτά. 

πολλά φιλιά 

Polina