Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2014

Τα καλύτερα Χριστούγεννα ...!

 
   Τα Χριστούγεννα πάντα φέρνουν νοσταλγία, αναμνήσεις, μια μεγάλη οικογένεια γύρω από ένα μεγάλο τεράστιο τραπέζι γεμάτο με τις καταπληκτικές πίτες της γιαγιάς μου και άλλα τόσα πολλά φαγητά, γέλια και πάντα 3 ταψιά με γλυκά. Μπακλαβάς, καρυδόπιτα και κανταΐφι.
   η γιαγιά μου : Τι να πω γι' αυτή τη γυναίκα. Από μωρό επειδή μεγάλωνα μαζί της την φωνάζω μαμά. Αυτό δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα. Κάθε που ερχόταν ο Δεκέμβρης πηγαίναμε στο βουνό και κόβαμε κλαδιά μεγάλα από πεύκο και κουκουνάρια. Πηγαίναμε σπίτι, δέναμε τα κλαδιά τα οποία γινόντουσαν ένα τεράστιο μπουκέτο και τα στερεώναμε σε μεγάλη γλάστρα. Ύστερα με μπογιά βάφαμε τα κουκουνάρια. Κόκκινα και άσπρα πάντα και τα αφήναμε να στεγνώσουν, Δέναμε με σύρμα τα κουκουνάρια και τα τοποθετούσαμε στο δέντρο. Για γιρλάντα παίρναμε το βαμβάκι και κομματάκι κομματάκι, το ενώναμε και γινόταν κι αυτό μέρος από το μπουκέτο με τα πεύκα. Αυτό ήταν το δεντράκι μας. Κοιτώντας το δέντρο μου δεν ξέρω ποιο ήταν ομορφότερο. Αυτό με τα φανταχτερά στολίδια ή εκείνο με τα λίγα στολίδια που όμως ήταν τόσο γεμάτο αγάπη. Χμμ..! Μάλλον διαλέγω εκείνο που δυστυχώς δεν έχει φυλαχτεί μια φωτογραφία. ίσως γιατί πιστεύαμε θα το κάνουμε για πάντα.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014

Επίσημα στον μήνα μου!

    Δεκέμβρης και είμαι επίσημα στο μήνα μου. 'Εχω βαρύνει αρκετά, τα πόδια μου πονάνε και περιμένω πως και πως να ελευθερωθώ. Είναι όλοι επάνω μου δεν έχω παράπονο αλλά θα ήθελα πολύ να κάνω μόνη μου ότι χρειάζεται το σπίτι μου.
Ο προηγούμενος μήνας : Επειδή καταλάβαινα πως σε λίγο δεν θα μπορώ να κουνηθώ πίεσα τον Πάνο να αλλάξουμε σπίτι. Και όντως το κάναμε. Κούτες, σακούλες, ένας χαμός. Μέσα σε 1 εβδομάδα βρήκαμε σπίτι, μαζέψαμε κούτες και ύστερα άδειασε κούτες, βάλε τα πάντα στη θέση τους. Μεγάλη κούραση όμως τελικά τακτοποιηθήκαμε. Το ένα δωμάτιο βάφτηκε στα γαλάζια. Σιγά σιγά μπαίνουν τα πρώτα πραγματάκια μέσα και μοιάζει λίγο με μωρουδίστικο δωμάτιο. Η κούνια επειδή είμαι αρκετά περίεργη θα μπει προς το τέλος. Το βαλιτσάκι που θα πάρω μαζί μου, γεμίζει σιγά σιγά και πραγματικά βιάζομαι να περάσουν οι μέρες. Η εγκυμοσύνη μου με ταλαιπώρησε αρκετά, δεν μπορώ να περπατήσω εδώ και πολύ καιρό. Είμαι συνέχεια καθιστή ή ξάπλα, πράγμα το οποίο μου έχει χαλάσει την ψυχολογία , οι καούρες είναι ανυπόφορες και πολύ έντονες. Αλλά λέω ένας μήνας είναι θα περάσει.
   Last year, πήγα με την κουμπάρα μου τέτοια εποχή να πάρουμε Χριστουγεννιάτικα αλλά το δεντράκι μου ήταν μικρούλη κι έτσι υποσχέθηκα πως αν φέτος θα ήμουν έγκυος θα έπαιρνα ένα μεγάλο. Ναι κράτησα την υπόσχεσή μου και ορίστε