Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Το κίνημα του αρακά...!

 Χριστός Ανέστη! Χρόνια πολλά σε όλο τον κόσμο κατ' αρχήν. Γυρνώντας από το χωριό ανυπομονούσα να μπω να διαβάσω τα blogs που μου αρέσουν. Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου είναι ΤΟ ΠΑΙΖΙΚΟ της Αντωνίας. Διαβάζοντας ότι είχα χάσει όσο έλειπα έπεσα πάνω στο  " Κίνημα του Αρακά" το οποίο είχε αρχίσει από τη Χρυσαυγή από το ΛΑΧΤΑΡΙΣΤΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ , συνεχίστηκε από τη Δήμητρα από το decor asylum και ενώ γύρισα να γράψω για τα πράγματα που με κάνουν να αισθάνομαι πλούσια τελικά θα αρχίσω με τον αρακά. Μου άρεσε η ιδέα να γράψω τι γίνεται σπίτι μου πριν το συμμάζεμα και ενώ έχω συμμαζέψει γιατί κυνηγάω τον καλό μου. Έντυσα Vintage τις φωτογραφίες μου και σας παρουσιάζω την καθημερινότητά μου.
  7.00 - Το ξυπνητήρι μου
(ο γιος μου δηλαδή) ,με ξυπνάει αφού πλέον κοιμόμαστε όλη νύχτα. Τρέχω σαν τρελή να τον αλλάξω και να τον ταΐσω. Επειδή δεν με βολεύει η αλλαξιέρα, τον αλλάζω πάνω στον καναπέ κρεβάτι που έχουμε βάλει στο δωμάτιό του για τον καιρό που κοιμόμουν μαζί του. Ξανακοιμάται το μικρό και για 1 -2 ώρες ο καναπές παραμένει κάπως έτσι.
7.30 - Θέλω επειγόντως καφέ και ένα τσιγαράκι για να ανοίξει και το άλλο μάτι.
Πηγαίνοντας στη κουζίνα να τον φτιάξω πέφτω πάνω στην τραπεζαρία την οποία όσο κι αν μουρμουράω, ποτέ δεν τη βρίσκω άδεια. Ο καλός μου έχει τρεις κακές συνήθειες.
1 - απλώνει όλα τα υπάρχοντά του πάνω στην τραπεζαρία
2 - δεν αδειάζει ποτέ το τασάκι
3 - Επειδή κοιμάται μετά από εμένα όλο κάτι τσιμπολογάει οπότε ο νεροχύτης μου πάλι καινούριος.



 ... και το τραπέζι της κουζίνας είναι κάπως έτσι :

8.00 - Ξυπνάει ο καλός μου και φτιάχνει τον καφέ του. Κάθεται κι αυτός στο δικό του λαπ τοπ. Σε δέκα λεπτά πάω στην κουζίνα που είμαι σίγουρη για το τι θα βρω. 
Η φραπεδιέρα ακόμα στη πρίζα .
και ο καφές είναι εδώ :
αντί να είναι εδώ :
Και μια πανοραμική φωτογραφία από το σαλόνάκι μου το πρωί
Εννοείτε το καρότσι έχει γίνει προέκταση του σαλονιού μου.
8.30 - φτιάχνω το κρεβάτι μας και είναι έτσι
μετά από μισή ώρα κάτι θέλω στο δωμάτιο και βρίσκω αυτό

για να μην μιλήσω για τη πολυθρόνα στο δωμάτιο
δεν μπορώ να πω αυτό το ντεκόρ δίνει άλλη πνοή στο πλεκτό μαξιλαράκι μου, 
9.00 - Βάζω φαγάκι στα μικρά μου, που κι αυτά πάνε με τους ρυθμούς μας.
Το ένα μου από τα μπαλκόνια είναι αποκλειστικότητα των μικρών μου, Εκεί μόνιμα υπάρχει ο κουβάς μας.
Και εννοείτε γύρω στις 10.00 - αρχίζει η φασίνα και όλα μπαίνουν στη θέση τους για μια ώρα το πολύ. Το υπόλοιπο της ημέρας απλά πηγαίνω πίσω από τον καλό μου και μαζεύω. 

Και για να μιλήσω για τον αρακά μου. Εγώ τον τρώω σε όλες τις μορφές του. Από τότε που μένω με τον καλό μου όμως τον μαγειρεύω με κοτόπουλο, αλλιώς δεν τον τρώει.
Αυτή είναι η καθημερινότητά μου λοιπόν.

12 σχόλια:

  1. Τέλειος ο "αρακάς"σου Πωλίνα μου!!!!χαχαχαχαχαχα & γελάω, γιατί και ο δικός μου αντρούλης, έτσι χρησιμοποιεί την τραπεζαρία μας!!!!!!! (βέβαια, δεν είναι για γέλια, μάλλον για κλάματα είναι και τα νεύρα μου έχουν πάθει, γιατί πως να το κάνουμε, δεν μπορεί εγώ να στολίζω και άλλος να γκρεμίζει επειδή θέλει όλα να τα βλέπει μπροστά του)!!!!!!!!
    Όμως έτσι είναι τα ζωντανά σπίτια με ανθρώπους που χαίρονται την κάθε γωνιά του!!!!!

    Ωραία τα διακοσμημένα σπίτια, αλλά με τον καθημερινό "αρακά", είναι πιο προσιτά...και το δικό σου Πωλίνα μου, είναι ευχάριστο, αγαπησιάρικο και αληθινό!!!!!!!

    Να είσαστε καλά και να το ζείτε λοιπόν στο έπακρον!!!!
    Χρόνια πολλά!!!
    Φιλάκια πολλά-πολλά!!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι μου η αλήθεια είναι πως όσο και να νευριάζουμε εκείνη την ώρα, στο τέλος της ημέρας γελάς με όλα αυτά. Έχεις απόλυτο δίκιο. Η οικογένεια αυτό είναι, γκρίνια, γέλια, μουρμούρα και όλα αυτά με πολύ αγάπη. Χρόνια πολλά και όλοι μας να ζούμε την κάθε μέρα μας μαζί με όλα όσα φέρνει.

      Διαγραφή
  2. Ωραίος ο "αρακάς" σου κορίτσι μου...αν και εγώ δεν τον "κόβω" για πολύ αρακά!!!! Μια χαρά μου φάνηκαν όλα...Μικρό το κακό!!! Αυτό που ακουμπάνε όλοι οι άντρες τα πράγματά τους όμως είτε στο κρεβάτι, είτε στην κουζίνα, είτε στην πολυθρόνα...κτλ...δεν μπορώ να το χωνέψω!!!Αχχχχ και μετά εμείς είμαστε οι γκρινιάρες κατάλαβες;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειδικά όταν σου κάνουν καμιά παρατήρηση, τραβάς τις κοτσίδες σου. αχαχα

      Διαγραφή
  3. Γεια σου Πωλίνα. Καλώς σε βρήκα!!! Σ' ευχαριστώ πολύ που τίμησες τον αρακά!! Πάντως τα αγόρια μας είναι τελικά όλα τα ίδια: χρησιμοποιούν κάτι και μετά ξεχνούν να το βάλουν πίσω στην θέση του ;) Χρόνια Πολλά! Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλωσήρθες Δήμητρα. Διαβάζοντάς σε έχω πάρει αρκετές ιδέες, που θα τις αναρτήσω σίγουρα να μου πείς και αν πλησίασα αυτά που "αντέγραψα" από εσένα.

      Διαγραφή
  4. Γεια σου Πωλινα! Το κινημα του αρακα καλα κρατει λοιπον!! Τελικα ολοι ιδιοι ειμαστε αφου ολα οσα ποσταρες μου ειναι τοσο γνωριμα που νομιζω οτι τα εζησα εγω.
    Χρονια πολλα κι απο μενα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι. Με όποια κοπέλα και να μιλήσω πάντα θα μου πει για το συν ένα μεγάλο παιδί που υπάρχει μέσα στο σπίτι.

      Διαγραφή
  5. Αχ Παναγία μου υπάρχει άντρας τελικά που βάζει έστω και κάτι στη θέση του????? και η δική μου καθημερινότητα παρόμοια είναι πάντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ Μάχη μου. Παίζουμε όλες κυνηγητό όλη μέρα κάθε μέρα.

      Διαγραφή
  6. Φοβερή η ανάρτηση σου Πωλίνα μου! Η ευτυχία με το που ανοίγεις το μάτι σου!
    Ευτυχώς στο θέμα συζύγου είμαι πολύ τυχερή! Αν έρθουν και παιδάκια όμως περιμένω τον κακό χαμό! Να τους χαίρεσαι όλους με τα καλά και τα κακά τους!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πραγματικά όλα αυτά, ακόμα και οι μικροί χαμοί είναι ευτυχία και πραγματική οικογένεια Κατερινάκι μου.

      Διαγραφή