Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2014

Οι παραξενιές της εγκυμοσύνης μου!

Ήμουν πάνω σε 12ποντα παπούτσια, προσπαθώντας να διασκεδάσω όλον τον κόσμο που είχα από κάτω. Ένας ανεξήγητος εκνευρισμός που μάλλον έβγαινε και το πέρναγα και στον κόσμο. Όσο και να προσπαθούσα να χαμογελάω, μέσα μου δεν ένιωθα καλά. Ειλικρινά μέσα μου ούρλιαζα. Με ενοχλούσε η μουσική, η πολυκοσμία και γενικά ότι υπήρχε εκεί γύρω.
 Φυσικά αφήνοντας το Ναύπλιο και ερχόμενη στην Αθήνα έμαθα τα ευχάριστα.
Επειδή στο ιστορικό μου υπήρχε μια παλίνδρομη κύηση, ξαφνικά με πιάσανε οι προκαταλήψεις μου. Μην το μάθει κανείς, μην το καταλάβει κανείς και φυσικά σταμάτησα να δουλεύω. Για λίγους μήνες ούτε στην ίδια μου την μητέρα δεν το έλεγα. Οι παραξενιές μου όμως άρχισαν να υποψιάζουν τους πάντες.
  " Γιατί έχεις πρηστεί? ", " Γιατί τόσα νεύρα?"
Πραγματικά πολλά νεύρα, κάτι το οποίο σε φυσιολογικά επίπεδα δεν είναι τόσο εύκολο. 
 Περνώντας οι δύσκολοι πρώτοι μήνες, πίστευα θα ηρεμούσα. Μπαίνοντας όμως στο δεύτερο τρίμηνο, με έπιασε τρέλα με μυρωδιές, με μικρόβια και το χειρότερο η μουσική που τόσο αγαπούσα πάντα, με ενοχλούσε πάρα πολύ. Δεν θέλω να ακούω καθόλου μουσική, ούτε νότα πράγμα το οποίο φέρνει σε εκνευρισμό τον Πάνο. Βλέπετε η οικογένειά μας είναι μουσική. Ότι και να κάνει μου φαίνεται λάθος και γενικά μια υπερευαισθησία σε όλα. 
 Όπως επίσης εκεί που ήμουν κοινωνική, πάντα με φίλους, ξαφνικά δεν ήθελα να μιλάω με κανέναν. Έβαζα σειρές στο laptop, έκλεινα το τηλέφωνό μου και κλεινόμουν στον εαυτό μου. Ίσως σε άλλη φάση να φαινόμουν πως είμαι στα όρια κατάθλιψης αλλά λόγω εγκυμοσύνης, δικαιολογούμαι. 
    Ίσως βέβαια οι αλλαγές ήταν πολλές και ξαφνικές και δεν πρόλαβα να τις καταλάβω και μαζί και μια κατάσταση εγκυμοσύνης, ήρθε κι έδεσε. Το ότι ξαφνικά εκεί που ήμουν πάντα σε μια εγρήγορση και δούλευα , βρέθηκα μέσα στο σπίτι κάνοντας μόνο δουλίτσες, το χρώμα των μαλλιών που άλλαξε, η παροδική οστεοπόρωση ισχίου που δεν μου επιτρέπει ούτε μια μικρή βόλτα , τα φυσιολογικά νευράκια μάλλον με έχουν κάνει ανυπόφορη στους γύρω μου. Ευτυχώς 2 μήνες και κάτι έμεινε και ίσως να επανέλθω στα φυσιολογικά μου. Ελπίζω βέβαια μέχρι τότε να μην έχει φρικάρει ο καλός μου και πρέπει να μαζέψω τα ασυμμάζευτα... :)
    Προς το παρόν βρίσκω την ηρεμία μου στο πλέξιμο, στα σκυλάκια και το μαγείρεμα. Είναι αυτό που κάνω όλη μέρα και όσο μπορώ λόγω ισχύου. Μέχρι να έρθει με το καλό το μωράκι μου για να επανέλθουμε στα φυσιολογικά μας, να προσέξω λίγο τον άντρα μου, τον εαυτό μου και γενικά το σπίτι μου. 
    Δεν ξέρω αν και οι άλλες μανούλες έχουν περάσει τέτοια στην εγκυμοσύνη τους ή κάτι άλλο. Αλλά πραγματικά εγώ έχω βαρεθεί τον εαυτό μου με όλα αυτά τα νεύρα και παραξενιές που απέκτησα ξαφνικά. Ή αν υπάρχει περίπτωση για κατάλοιπα, αφού γεννήσω... Ελπίζω όοοοχιιιι! 



Με αυτό το ποστ συμμετέχω στο link party της Ελεάννας


Αυτά από το crochet, cook and craft by Polina


                 Φιλιά πολλά

                           Polina! :)



4 σχόλια:

  1. Πωλίνα μου με το καλό! Θα περάσουν όλα! Το ότι έμενες σπίτι λόγω των συνθηκών σίγουρα επηρέασε την ψυχολογία σου.
    Από το πάρτι της Ελεάννας :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν κατάλαβα εγκυμοσύνη..
    Εγώ γιατί οι υπόλοιποι λένε ότι μια χαρά το καταλαβαίνανε! χιχιχιχ! Οπότε δεν ξέρω! Μάλλον ήμουν τελείως στον κόσμο μου!
    Με το καλό να πάρεις το μωράκι σου αγκαλίτσα και όλα θα στρώσουν!
    ΚΑλώς σε βρήκα!! :)

    Από το πάρτυ της Ελεάννας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με το καλό να δεχτείς το μωράκι σου! Μόλις επανέλθουν οι ορμόνες σου θα συνέρθεις κι εσύ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κορίτσια πάντα υπάρχει η παρηγοριά ότι όλο αυτο είναι για το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής ,μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή