Καλό παράδεισο παλικαράκι μου!

 Είμαι συγκλονισμένη με την τραγική κατάληξη του παλικαριού.
Δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι την μητέρα του πως νιώθει.
Αυτή η οικογένεια που τον έστειλε σε κάποια σχολή για να
έχει ένα καλύτερο μέλλον το παιδί τους και τους το στέλνουν
πίσω σε ένα φέρετρο. Για πιο λόγο? Επειδή ήταν ευαίσθητο και
γλυκό παιδί? Γιατί εκείνος δεν ήθελε να ασκεί βία? Γιατί ήταν
ιδιαίτερος? Έπρεπε να θυσιαστεί ένα παλικάρι για να ευαισθητοποιηθούν
όλοι?
Μοιραία σκέφτομαι σε τι κόσμο έχω φέρει το παιδί μου. Ποιος είναι ο τρόπος
να μην γίνει ούτε θύτης ούτε θύμα σε τέτοιες καταστάσεις. Πρέπει να του μάθω την αγάπη
πρέπει να του μάθω να αγαπά τον συνάνθρωπό του? Τι σημασία έχει αν ο Γιάννης
φοράει γυαλάκια, τη σημασία έχει αν η Μαρία έχει παραπάνω κιλά, τι σημασία
έχει αν ο Μπεν έχει άλλο χρώμα στο δέρμα του? Τι σημασία έχει το άλλο παιδί
που ο Θεός που πιστεύει έχει άλλο όνομα από αυτόν που πιστεύω εγώ.
Πρέπει να το μάθω να απλώνει το χέρι να βοηθά τον συνάνθρωπό του.Πρέπει να
το μάθω την παρέα που πουλάει μαγκιά να την αποφεύγει. Γιατί πιστεύω το παιδί
είναι καθρέφτης της οικογένειας του. Αν γίνει θύτης σε τέτοιες καταστάσεις είμαι κι
εγώ θύτης μαζί του. Αν είναι θύμα, είμαι κι εγώ που δεν φρόντισα να διαβάσω το παιδί μου.
  Έχω θυμώσει και με τα κανάλια, την αναπαραγωγή όλου αυτού του θέματος. Από πότε ο πόνος της
μάνας αποτελεί είδηση? Διάβασα τίτλο στην αρχική σελίδα του facebook για τον πόνο της μάνας.
Εννοείτε δεν μπήκα να διαβάσω. Ποια είναι η είδηση? Ο πόνος που το παλικάρι της γύρισε σε φέρετρο?
Ότι ράγισε η καρδιά της? Ναι ρε φίλε , έτσι γίνετε σε τέτοιες καταστάσεις. Λυπάμαι που σου
έκανε εντύπωση ότι η μάνα πεθαίνει κάθε μέρα αν χάσει το παιδί της. Που το γέννησε, που το μεγάλωσε
με χίλιες δυο στερήσεις για να έρθουν 5 μάγκες να της το πάρουν. Ναι κύριοι δημοσιογράφοι της κακιάς
ώρας δεν είναι είδηση ο πόνος της. Είναι γεγονός.